Van 10 t/m 14 juli

10-7-2011: Voss – Vangnes (82 km)

Niet zo'n bijzondere dag vandaag. Maar ja, kan dat nog na de Rallarvegen. Via de 13 – een niet rustige, maar ook niet overmatig drukke weg – moest ik van Voss naar het Sognefjord. Halverwege zat er weer een stevige klim in naar 1000 meter. Het eerste deel van de klim ging via een stuk of acht haarspeldbochten omhoog. Toen ik ze uit de verte zag, dacht ik dat wordt lopen. Ik krijg echter kennelijk toch betere klimmerskuiten, want ik heb de hele klim fietsend volbracht.
Verder zaten er vandaag in het traject twee tunnels van ruim 1 km lang. Beiden waren verlicht en toegestaan voor fietsers. Met name de eerste was toch best eng. Terwijl ik alleen door de tunnel fietste, hoorde ik achter mij een aanzwellend lawaai. Ik keek in mijn spiegeltje en zag niets. Maar het lawaai bleef aanzwellen alsof er een militaire kolonne achter mij aankwam. Toch maar even gestopt en wat bleek er kwam 1 auto aan.
Hier in Vangsnes stelt zich weer de keus. Neem ik morgenochtend de ferry naar Hella en ga ik naar rechts richting de bergen en gletschers. Of neem ik de ferry naar Dragsvik en ga links richting de fjorden en kust. Ik dacht eigenlijk de hele dag dat ik al gekozen had voor rechts. Nu ben ik ineens toch van mening veranderd. Ik moet toch maar toegeven dat ik geen echt klimmrsbloed tussen de oren heb. Bovendien vind ik de fjorden ook erg mooi en is het leuk om langs het water te fietsen.
En klimmen zal er toch gemoeten worden. De weg die het dichtst langs het Sognefjord loopt, bevat een lange tunnel waar geen fietsers in mogen. Ik moet dus een hele ruime omweg maken, waar een flinke klim in zit.

11-7-2011: Vangnes – Sande (84 km)

De ene dag is de andere niet. De ene klim is de andere niet. Gisteren een klim naar 1000 meter helemaal gefietst. Vandaag een klim van 700 meter grotendeels gelopen. Waar zit het verschil in. Ik moet toegeven dat ik vandaag aan de klim begon met de gezonde tegenzin van een midsreisdipje. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Waarom zit ik niet lekker warm en droog thuis? Maar is dat het niet alleen. Gisteren ging ik grotendeels in mijn 1 nog een klein beetje soepel trappend met 6 a 7 km/u naar boven. Ik zal niet zeggen dat het een makkie was, maar het ging. Vandaag was de klim kennelijk net een ietsje steiler. Ik moest in zijn 1 echt stoempen en dan nog zakte de snelheid onder de 6 km/u. Op dat moment gaat er in mijn hoofd een knopje om, dat zegt: “Op die manier kan je toch net zo goed gaan lopen”. En dat doe ik dan maar. Niet dat dat een makkie is. Als ik een geschikte kampeerplek had gevonden en eten bij me had gehad, had ik mijn tentje misschien wel opgezet. Maar ik realiseerde mij dat ik slecht voor mijn fouragering had gezorgd. Behoudens een paar likken pindakaas had ik niets (zonder koken) eetbaars bij me. Na ongeveer 7 km lopend mijn fiets omhoog duwen, was ik eindelijk boven. Behoorlijk uitgeput. Maar ja, toch nog heel wat kilometers te fietsen voordat er voedsel was. De eerste twee eetgelegenheden waar ik langs waren dicht, zodat ik uiteindelijk nog 4 km om moest fietsen om bij de Coop in Vik iets te eten halen.

12-7-2011: Sande – Hovlandsdalen (95 km)

Wat een teleurstelling. Kom ik bij de afslag naar de camping. Ik had een bord met 2, 3 hoogstens 4 km verwacht. Waren het er 9. Maar ik moet toegeven: het waren de mooiste 9 km van de dag. De ochtend viel nog al tegen. Het weer was grauw, de weg was drukker dan verwacht en er was ook veel minder zicht op het Sognefjord dan gehoopt. 's Middags werd beter. Het verkeer richting Bergen was inmiddels met de ferry overgestoken, zodat het veel rustiger was op de weg. De weg liep niet alleen op de kaart, maar ook in het echt flinke stukken direct langs het fjord. En toen ineens. En dat had ik lang niet gezien: in de verte een stralend blauwe hemel. Het duurde nog ruim een uur voor ik er echt van kon genieten, maar het vooruitzicht beurde me al op. Van dagenlang grauw en grijs weer, wordt je zelf ook een beetje miezerig.
Inmiddels zit ik hier op de camping binnen, terwijl buiten de zon schijnt. Maar ja, mijn netbook begint leeg te raken, dus ik moet wat elektra bietsen. Ik heb hier geen internet verbinding dus ik kan niet naar het weerbericht kijken, maar volgens de campingeigenaar wordt het de komende dagen mooi.

13-7-2011: Hovlandsdalen – Forde (77 km)

Het heeft lang geduurd, maar eindelijk was het weer zover. De hele dag een stralend blauwe hemel. Het begon met de prachtige 9 kilometer waar het gisteren mee eindigde in omgekeerde volgorde. Ook de rest van de dag ging het langs mooie en in het algemeen verkeersluwe routes. Behalve de laatste 10 kilometer die waren vrij druk, maar gelukkig wel een redelijk brede weg met een shoulder die net breed genoeg was voor een fietser.
Onderweg was ik er in Dale eindelijk in geslaagd een gastankje te vinden voor mijn brander. Ik begon het toch wel te missen. De laatste 2 dagen had ik gestaan op een camping zonder keuken. Bij de eerste kon ik een gasbrandertje lenen van de camphouder. Bij de tweede serveerde de campinghouder mij – tegen betaling – een heerlijke pizza.
Toch een klein “blauw” smetje op deze dag. Noorwegen kent in beginsel nog een staatsmonopolie voor de verkoop van alcoholhoudende dranken. Er is echter wel een beetje de sleet gekomen in dit blauwe knoop beleid. Alle supermarkten verkopen – behalve op zondag – bier (geen wijn of andere alcoholica). Toen ik bij Tourist Info hoorde dat de camping aan de rand van Forde was naast een mega-Coop, dacht ik: lekker makkelijk. Nadat ik mijn tent had op gezet wilde ik dus o.a. wat pils halen bij de Coop. Wie schets mijn verbazing. Twee keer de winkel rondgelopen. Geen pils te vinden. Uiteindelijk maar gevraagd. Toen kwam de aap uit de mouw. Forde schijnt de enige gemeente te zijn waar het monopolie ook voor bier nog gehandhaafd wordt. Dat hoorde ik om 17.50 uur: te laat om nog naar de staatswinkel te gaan, want die sluit – in tegenstelling tot de supermarkten – om 18.00 uur. Gelukkig had ik van gisteren nog 2 pilsjes over en daar zal ik het mij moeten doen.
Ik ben de afgelopen dagen wel een beetje geteisterd door knutten (midges). Tenminste ik weet nu dat ze hier zo heten. Het zijn hele kleine mugachtige beestjes, die bijten (althans de vrouwtjes!). Ik had al 2 nachten slecht geslapen door de jeuk. Ik dacht dat het beestjes waren die in mijn tent of slaapzak zaten. Op de camping vroeg ik een Nederlands echtpaar (altijd wel te vinden) of ze een spuitbus tegen insecten hadden. Die hadden ze inderdaad en bovendien konden ze mij voorlichten over knutten. Ik moest een middel kopen dat Mygga heette.

14-7-2011: Forde – Byrkjelo (65 km).

De tweede dag achter elkaar een stralend blauwe hemel. Dat kan toch niet voortduren. Volgens de voorspelling gebeurt dat ook niet. Morgen minder mooi maar nog wel droog. Daarna weer regen.
Het was een wisselende dag. De eerste 20 kilometers was het vrij druk met vooral veel vrachtauto's. Daarna kwam ik bij een meer van ongeveer 25 kilometer lang. Ik kon kiezen tussen de doorgaande hoofdweg langs het noorden of de – hopelijk rustige – lokale weg langs het zuiden. Het werd dus het zuiden. Het werd een heerlijke rustige en relaxte 25 kilometers. Er was slechts wat lokaal verkeer en een hele sporadische toerist (waaronder overigens 2 Nederlanders) die niet koos voor de als toeristisch aangeduide hoofdweg.
Vandaag ook nog op zoek geweest naar Mygga. Bij de eerste winkel kreeg een spuitbus tegen insecten dat Myggo heette. Maar ik wilde iets om me mee in te smeren. Inmiddels heb ik wel een doosje met tissues gevonden waar je je mee in kunt smeren. Benieuwd of het werkt.
Net hier op de camping een Nederlands echtpaar tegengekomen dat op de fiets door Noorwegen fietst. Zij hebben mij vast voorbereid op het feit dat morgen begint met een behoorlijke klim. Want niets is veranderlijk als de mens. Ik ben toch weer behoorlijk afgedwaald in de richting van de echte bergen. Op mijn foto's van vandaag is weer sneeuw te zien.

Foto's deel 4: https://picasaweb.google.com/Gerd.Caarls/ZuidNoorwegen2011Deel4?authkey=Gv1sRgCISa5IOakLL8pAE#