Van 2 t/m 5 juli

2-7-2011: Jorpeland – Sand (94 km)

Ik zit nu op mijn Thermarest-stoeltje in mijn tent terwijl de regen op het tentdoek tikt. Ik begin langzaam een beetje bij te komen. Ik kwam uitgeteld op de camping aan. Na ruim 80 km kwam er nog een klim van ruim 200 meter en die deed me de das om. Toen ik boven was begon het bovendien te regenen.
Verder was dit de dag van de tunnels. Ik heb het aantal niet precies bijgehouden maar op de kaart tel ik er 14. De meeste waren zo kort dat je meteen de uitgang kon zien. Enkelen waren wat langer (ongeveer 200 a 300 meter). Hoewel ik speciaal goede voor- en achterverlichting heb aangeschaft met het oog op deze vakantie, was het toch best scary in het pikdonker. Aan de andere kant was het juist voordelig dat het pikdonker was. Dan kwamen er dus geen auto's achterop.
De meeste campings in Noorwegen hebben een keuken uitgerust met een kookplaatje, vaak ook een oventje en soms een magnetron. Ik heb weliswaar mijn gasstelletje meegenomen, maar tot nu toe geen moeite gedaan om een een gastankje te vinden. Het kleine campinkje waar ik nu sta, heeft echter geen keukentje. Gelukkig is een de overkant een benzinestation waar o.a. ook fast food wordt gekocht. Mijn diner bestond vanavond derhalve uit een hamburger van 160 gram (de grootste was 335 gram) met pommes frites (kosten 8 euro).

3-7-2011: Sand – Etne (58 km)

Ik zit voor mijn tent in mijn Thermarest-stoeltje in het natte gras. Inderdaad het heeft het grootste deel van de dag geregend en is nu net droog. Er was ook de hele dag laag hangende bewolking. Toen ik op een gegeven moment wat hoger was, reed ik daardoor een flink stuk in de mist. Ondanks mijn goede verlichting bleef het goed oppassen.
De laaste 10 km reed ik over de E134. Dat was geen pretje. Een – zelfs op zondag – heel drukke weg zonder vluchtstrook, of zelfs maar een stukje shoulder. Ik moest voortdurend stoppen en de berm in om achteropkomend verkeer te laten passeren. Gisteren had ik nog even overwogen om deze weg wat langer te volgen, maar dat gaat dus niet door. Inmiddels heb ik besloten met veel meer kronkelingen en veerboten verder richting noorden te gaan. Toen ik net even op de kaart met mijn vingers hemelsbreed de afstanden atzette, bleek dat ik inmiddels op een derde ben. Het einddoel: Trondheim is dus voorlopig nog niet in gevaar.
Rond lunchtijd passeerde ik een bord met de aanduiding dat er 600 meter verder informatie en eten was. Toen daar kwam bleek het een kunstgalerie annex koffieshop (natuurlijk geen Amsterdamse) met op de deur de I van informatie. Het zag er allemaal heel gesloten uit, maar langs stond een bord met “vilkommen”, dus toch maar geprobeerd. Binnengekomen bleek de galerie wel open, maar de koffieshop gesloten. Desondanks bood de galerie-dame mij een kop koffie aan uit – kennelijk – haar eigen thermoskan. Eten was er echter niet. Toen ik vertelde dat ik naar deze camping zou gaan, vertelde ze dat je daar heerlijk – homemade food – kon eten. Ik ga mezelf op deze grauwe zondag dus maar eens trakteren. Ik moet – voor mijn doen – wel een beetje vroeg eten, want ze sluiten om 19.00 uur.

4-7-2011: Etne – Rosendal (82 km)

Voor vandaag was de voorspelling droog met af en toe zon. Droog was het, maar de zon heb ik amper gezien. Voor morgen is de voorspelling echt mooi weer, maar daarna is het afgelopen. Regen voor de rest van de week.
Ik zit in de keuken van de camping en op televisie is “still standing” in het duits. In het hok hiernaast draait mijn was. Vandaag was – voor Noorse begrippen – een redelijke vlakke etappe. Op de kaart leek de route veel vlak langs fjorden te gaan, maar in de praktijk viel het wat tegen. Vaak had ik net geen uitzicht op het water of alleen door een rij bomen (net even mijn was in de droger gedaan).
Ik heb mijn eerste do (de Preikerstolen) al gemist. De slechte weersvoorspelling doet mij nu twijfelen over de tweede: de Rallarvegen. De Rallarvegen is een onverharde weg (80 km) die is aangelegd om materialen aan te voeren bij de aanleg van een stuk spoorweg. De Rallarvegen is thans alleen toegankelijk fietsers en wandelaars. Voor fietsers in Noorwegen is het echt een must. Desondanks twijfel ik. Om de Rallarvegen te bereiken moet ik een stuk het binnenland in en flink omhoog. Op de Rallarvegen zelf maar ook op het laatste stuk ernaartoe zijn geen campings. Ik zal dan dus 1 of 2 of misschien wel 3 dagen wild moeten kamperen. Ik heb nog steeds geen gas voor mijn brander, dus dat betekend koud eten. Ik heb daar niet veel zin in. Ik weet het nog niet en schuif de beslissing nog even voor mij uit.

5-7-2011: Rosendal – Norheimsund (66 km)

Het begon niet echt rooskleurig. Toen ik vanmorgen opstond (7.30 uur) was er nog laaghangende bewolking en het duurde tot een uur 11 voordat de zon echt doorbrak. Ik fietste vandaag langs het Hardangerfjord, een van de mooiere fjorden van Noorwegen. Mede omdat het weer meezat, zal ik dat zeker niet ontkennen. Het fjord wordt omringt door – voor Noorse begrippen – hogere bergen (1500 m) waarop gletsers en sneeuw ligt.
Wat betreft mijn dilemma van gisteren heb ik besloten om voorlopig door te gaan met mijn oorspronkelijke plan. De Rallarvegen loopt per slot van rekening min of meer parallel aan een spoorlijn en ik kan dus altijd (?) besluiten om de trein te pakken.

Foto's deel 2: https://picasaweb.google.com/Gerd.Caarls/ZuidNoorwegen2011Deel2?authkey=Gv1sRgCNeArd7ptOaYWw#