drie keer slikken

We waren gebleven bij het hendeltje. De push-bike specialist waar ik naar verwezen was, was toch niet zo'n specialist. Niet zo verbazingwekkend in een klein plaatsje. Hij had alleen mountainbikes en dan nog met name voor kinderen. Zoals bijna altijd in Australie was hij wel weer erg behulpzaam. Hij belde voor mij verschillende collega's en na drie telefoontjes vond hij er een die een fiets had staan met een 9-speed shifter en die wel bereid was die eraf te halen. Ik dus nog dertig kilometer op de fiets naar een voorstad van Brisbane zonder gebruik te maken van mijn achter-derailleur. Gelukkig was de route redelijk vlak. Bij de fietsenwinkel aangekomen, bleek hij inderdaad een 9-speed shifter op een fiets te hebben, maar wel van een ander merk (Shimano) dan de mijn Sram-shifter. Bovendien bleek toen hij de prijs ging opzoeken dat hij bij Shimano alleen een complete set van een voor- en achtershifter kon bestellen. En de prijs A$ 145,= voor de shifters en A$ 20,= voor de montage (dat laatste was natuurlijk niets gezien alle werk die hij eraan had). Totaal A$ 165,= dat was toch wel even slikken. Maar ja, het was zaterdag 11.00 uur. In een mij onbekende stad gaan zoeken naar een goedkopere oplossing met het risico dat ik daar ook op zondag vast zou zitten, zag ik toch niet zitten. Na drie keer slikken, dus toch maar akkoord gegaan. Anderhalf uur later kon ik weer verder fietsen, maar het was wel een duur hendeltje.
Gerd