fietsvertroetelaars

Tijdens de laatste Fietsvakantiebeurs ben ik o.a. naar een workshop van fietsdokter Kor van Hulten geweest. Hij benadrukte dat medische klachten van het fietsen bijna altijd te maken hebben met de afstelling van de fiets (het is een kwestie van millimeters) en dat er wel algemene richtlijnen zijn, maar bij klachten moet je individueel blijven experimenteren tot je de juiste afstelling voor jouw fiets hebt gevonden. Aan het begin van deze fietsvakantie kreeg ik regelmatig in de loop van de dag lage rugpijn. Ik ben daarop inderdaad gaan experimenteren met de afstelling van stuur en met name zadel. En inderdaad: na een paar dagen proberen, was de lage rugpijn verdwenen.
Ongeveer anderhalve week geleden kwam de lage rugpijn terug. In eerste instantie dacht ik dat het te wijten was aan het straffe tempo dat ik op het ogenblik maak om zo snel mogelijk in de omgeving van Cairns te komen. Drie dagen geleden wierp ik 's morgens een toevallige zijdelingse blik op mijn fiets en het viel mij op dat de punt van het zadel wel erg omhoog stak. Ik ging eens goed kijken en het bleek dat mijn zadel niet alleen iets achterover gekanteld was, maar ook een stukje naar achter geschoven. Een en ander gecorrigeerd en inmiddels drie dagen lang 100+ km per dag gefietst zonder een centje pijn.
De fietsvertroetelaars hebben dus toch gelijk. Fietsvertroetelaars noem ik de fietsers die in staat zijn na een lange en zware dag fietsen als een van de eerste acties hun hele fiets heel goed na te kijken en de ketting te smeren. Ja, dagelijks en niet met een spuitbus (dat is troep), maar met Pedro's Dry, druppeltje voor druppeltje op alle 114 schakeltjes. Zo'n fietsvertroetelaar had zonder twijfel meteen ontdekt dat zijn zadel niet meer goed stond en niet - en dan nog toevallig - pas na meer dan een week.
Toch heb ik mijn leven best enigzins gebeterd. Bij mijn vorige vakantiefiets heb ik in een jaar of zes hoogstens een keer of acht, negen de ketting gesmeerd (met een spuitbus). Nu heb ik wel Pedro's Dry meegenomen op vakantie en ik probeer eraan te denken om de ketting een keer per week te smeren, hoewel ik vrees dat ik regelmatig een of twee of drie dagen over tijd ben.
Het weer blijft behoorlijk wisselvallig hier. Was het gisteren nog een prachtige eerste winterdag. Vandaag viel het eerste winterse buitje. Het stelde gelukkig niet zoveel voor, maar het was wel bijna de hele dag bewolkt met een stevige wind.
Het einde van dit avontuur begint nu toch wel in zicht te komen. De laatste veertien dagen zijn ingegaan. Ik begin langzamerhand al weer te denken (en op de fiets heb je daar genoeg tijd voor) aan terugkeer naar het normale leventje. Inderdaad Thea, weer aan het werk op de hof en fietsjes repareren. Rineke bridgen we op woensdag 22 juni? En Hans, wij op donderdag de 23ste?
Gerd

zaterdag 28 mei 2005
Monto - Biloela
96 km (5773 km)

zondag 29 mei 2005
Biloela - Rockhampton
(ong. 15:30 uur steenbokkeerkring gepasseerd)
147 km (5920 km)

maandag 30 mei 2005
Rockhampton - Marlborough
108 km (6028 km)

dinsdag 31 mei 2005
Marlborough - Carmila
133 km (6161 km)

woensdag 1 juni 2005
Carmila - Mackay
111 km (6272 km)

donderdag 2 juni 2005
Mackay - Proserpine
133 km (6405 km)