Door de Sheriff van de weg gehaald!!

Het begon allemaal redelijk normaal. Op Hwy 62 fietste ik gestaag naar het westen. Er was een stevige westenwind en de weg bleef geleidelijk stijgen. Het was bewolkt en niet meer echt zo warm. Dat hadden we meer gezien. De eerste vijftig kilometer was er eigenlijk niet veel aan de hand. Het was stevig aanpoten, maar dat was ik inmiddels gewend. Bovendien waren ze op een groot deel van de route aan het werk met de verbetering van de shoulder, hoewel eigenlijk waren ze maar op een heel klein stukje bezig, maar ze hadden wel over een kilometer of dertig de binnenste rijbaan afgesloten. Die rijbaan had ik dus lekker voor mezelf. Na een kilometer of vijftig ging het door een ravijn met aan beide kanten hoge bergwanden naar beneden richting Interstate 10. Op zich een hele mooie afdaling, maar toen ik ongeveer halverwege het ravijn was begon het langzaam te regen. Eenmaal uit het ravijn was mijn weg inmiddels naar het zuiden gedraaid. Het was inmiddels echt hard gaan regenen en gaan stormen. Weliswaar had ik de wind niet meer van voren, maar wel opzij zodat hij mij de weg op dreigde te blazen. Gelukkig was er een redelijk brede shoulder zodat ik voldoende ruimte had om bij windstoten tijdig te corrigeren en volgens mij was het ook niet echt gevaarlijk. Het was wel een kwestie van voordurend schuin tegen de wind inleunen en bijsturen.
Na ongeveer een half uur stond de sheriff (ik noem hem wel zo, maar het zal wel een deputy geweest zijn) ineens langs de weg te zwaaien dat ik moest stoppen. Hoewel hij niet echt het forse postuur van de typische Amerikaanse agent had, was zijn optreden wel zo. Veel gebrul: "What do you think you are doing? Where are you going? This road goes to the Interstate ands you can't cycle on the Interstate?" Ik probeerde ertussen te krijgen dat ik bij het eerste het beste motel zou stoppen (dat had ik ook al besloten). Toen deed hij ineens zijn achterbak open en zei dat ik mijn fiets erin moest doen. Mijn fiets met voor- en achtertassen even in de achterbank van een gewone personenauto. Zelf stak hij geen hand uit en ik heb het ook niet alleen geprobeerd, want dan zou ik zeker zijn auto beschadigd hebben. Toen verzon hij iets nieuws. Ik moest in de auto gaan zitten. Ik zag in een oogopslag dat de voorstoel vol met troep lag en wilde dus achterin gaan zitten. Nee, ik moest voorin komen zitten. Hij begon wat troep te verplaatsen, maar zag kennelijk ook in dat dat onbegonnen werk was dus toen mocht ik toch achterin gaan zitten. Hij kwam naast mij zitten en toen pas bleek wat de bedoeling was. Hij wees mij op zijn kaart via een achteraf de weg naar het dichtsbijzijnde motel. Daarna mocht ik gaan. Ik ben ook inderdaad maar naar dat motel gegaan en had dus verder een dure, rustige, droge middag met veel tv. Daaronder natuurlijk uitgebreid naar het Weatherchannel gekeken. Gelukkig de volgende dag zou een normale wind worden van 5 tot 10 mph.
Dat viel de volgende dag wel even tegen. Vanaf 's morgens vroeg stond er een hele stevige wind. Eigenlijk had ik dat wel kunnen bedenken. De vorige dag had ik tussen de regendruppels al gezien dat er langs dit
deel van de Interstate 10 gigantische hoeveelheden windmolens van elektriciteitopwekking stonden. Tot dan toe had ik er slechts in Texas een paar gezien, maar hier stonden er honderden. Die stonden kennelijk niet voor niets juist hier. Ik denk dat het een stuk vallei was met extreem vaak en veel wind.
Maar goed het was niets vergeleken met de vorige dag en ik ben er dus wel doorgekomen, mede door een flink stuk langs de Interstate 10 te fietsen, hoewel dat eigenlijk verboden was. Hier in Californie doen ze kennelijk veel moeilijker over fietsen langs de Interstate dan in de andere staten waar ik geweest ben. Daar was het toegestaan als er geen redelijk, ongeveer gelijkwaardig, alternatief was. Hier is het - althans wat ik gezien heb - bijna nooit toegestaan. Gisteren en vandaag heb ik grotendeels moeten rijden op wegen die veel gevaarlijker zijn dan de Interstate. Smalle, vrij drukke wegen zonder shoulder, waar het verkeer zeker als er tegenliggers zijn, vlak langs je moet rijden. "Slowing down" is een begrip dat de meeste Amerikaanse automobilisten niet kennen. Maar goed, ik ben inmiddels langs de kust aangekomen en daar is het beter. Bovendien zitten er mooie stukken tussen, waarbij je tijdens het fietsen over de oceaan uit kunt kijken. Morgen doe ik de rest en dan ben ik in San Diego.
Cuneke, Andre: Ik kom vrijdag in de loop van de morgen thuis. Kunnen jullie zorgen dat ik de sleutels ergens op kan vissen, als jullie beiden niet thuis zijn.
Gerd