Paniek

Inmiddels ben ik alweer een keer overgestoken met de roro en ik ben nu op het eiland: Panay. Na lang wikken en wegen heb ik uiteindelijk besloten om langs de westkust naar het zuiden te gaan. Op Panay ligt de bergrug vrij westelijk, zodat je aan de westkust een smalle kuststrook hebt. Ik kan het natuurlijk niet vergelijken maar het lijkt een goede keus. Het waren twee mooie fietsdagen met aan de ene kant de zee en aan de andere kant de bergen. Gisteren waren de eerste 50 kilometer grotendeels onverhard, maar de rest was verhard en niet al te druk. Hoewel er af en toe bussen langskwamen die onverantwoord hard scheurden.
Er heersen hier kennelijk wel ineens andere eetgewoonten. Op het vorige eiland Mindoro wemelde het van de eettentjes. Daar kon je dan een bord rijst krijgen met een of meer bijgerechten die ik uitkoos door ze in de pan aan te wijzen. Als je echt warm wilde eten, moest je 's morgens heel vroeg zijn, want de gerechten worden niet warmgehouden.
Filipinos eten daar zelf ook veelvuldig, waarbij het mij wel opviel dat het een kennelijk geaksepteerde gewoonte was, om zelf je rijst mee te nemen.
Op dit eiland eten de Filipino's kennelijk gewoon thuis. Gisterenochtend was ik, zoals gebruikelijk weggereden met het idee: Over een halfuurtje ga ik wel ergens ontbijten. Nou, dat werden ongeveer 3 uurtjes voordat ik mijn ontbijt kon krijgen. Hier kan je alleen eten in restaurantjes in wat grotere plaatsen. Ik vind het eten in het algemeen niet onsmakelijk. Het is niet zo pittig en gekruid als de keuken in Indonesie, Thailand etc. Zoals reeds gezegd: Je moet er wel even aan wennen dat het normaal gesproken niet warm is, tenzij je in de echt duurdere restaurant eet.
Er was trouwens weer even lichte paniek. Drie dagen geleden ontdekte ik dat ik mijn fietspompje kwijt was. Stom natuurlijk, ik had het aan mijn fiets laten zitten, in plaats van in mijn bagage te doen. Wat dan nog, hoor ik je denken, dan koop je toch een nieuw pompje. Maar zo eenvoudig is het niet. Ik heb namelijk zog. franse ventiels op mijn banden en hier is alles auto-ventiels. Dus ook de pompen. Na bij de nodige fietswinkeltjes te hebben nagevraagd, kwam er eentje met de oplossing. Hij had een verloopnippel van een frans ventiel naar een auto-ventiel. Hij had weliswaar geen pompje, maar daar kon een andere fietswinkel mij aan helpen. Als ik nu een lekke band krijg (klop, klop), kan ik gelukkig weer uit de voeten.
Gerd