Swaziland

Swaziland ligt inmiddels al weer achter me, maar toch nog een verslagje. In Barberton - de vertrekplaats in ZA - stond ik voor de vraag of ik de dichtsbijzijnde grensovergang moest nemen - dwz. een hoge berg over en in Swaziland nog 20 km onverhard tot Pigg's Peak - of een omweg zou maken die me twee dagen zou gaan kosten. Zowel op de camping als bij Tourist Information werd geadviseerd voor de korte route alsof het een makkie was. Toen ik de volgende dag begon aan de klim van de hoge berg, bleek al heel gauw dat er behoorlijke steile stukken waren, die ik - ondanks de frisse start - moest lopen. Na enige tijd stopte er een pick-up die mij een lift aanbod tot bovenaan de berg. Voordat mijn verstand (wat, zo vroeg op de dag al een lift accepteren) nee kon zeggen,zei mijn gevoel (hijg, hijg, net begonnen en nu al moe) ja. Achteraf ben ik daar heel blij om. Nadat hij mij ongeveer 20 - vrijwel voortdurend stijgende - kilometers had meegenomen, restte nog een zeer stevige dagetappe. Eerst nog een flink stuk naar de grens met vele kortere klimmetjes en dalinkjes. Kort na de grensovergang hield de asfaltweg op en werd de weg onverhard. Ook daarna volgde nog een flink aantal beklimmingen en dalingen. Maar nu zat ik op een onverharde weg. Dat betekent dat je beklimmingen niet meer 'beloond' worden met een daling. Dalen op zo'n onverharde weg betekent voortdurend remmen om de snelheid niet op te laten lopen en heel geconcentreerd rijden. Daarbij moet je ook nog opletten dat je velgen niet te heet worden van het voortdurend remmen, want dan krijg je een klapband. Uiteindelijk was ik om ongeveer 14.30 uur in Pigg's Peak. Ik denk niet dat ik zonder de vroege lift, Pigg's Peak voor het donker had kunnen bereiken.
De volgende dag ging het niet veel beter. Na een uurtje fietsen (op en neer) kwam er een hele lange afdaling. Maar ik zag de bui in de verte al hangen. Ik moest - zo bleek ook uit mijn kaart - een rivier over en daarna volgde weer een hele lange beklimming. Het werd een behoorlijke lijdensweg: kleine stukjes fietsen en veel lopen (deze keer geen lift). Nadat ik ongeveer 30 km had afgelegd (in ongeveer 5 uur) kwam ik langs Malotja Nature Reserve. Ik besloot daar maar te stoppen, want ik was afgepeigerd.
De volgende dag was het nog een halve dag naar mijn doel Mlilwane Nature Reserve. Ik wilde daar naartoe omdat je er onbegeleid rond mocht fietsen. 's Middags heb ik derhalve enige uren door het park gefietst. Als je denkt dat er dus geen gevaarlijke dieren waren. Op een gegeven moment kwam ik bij de Hippo-vijver. Terwijl ik - samen met een stelletje met de auto - naar een nijlpaard stond te kijken die vrij ver weg in het water lag - wierp ik een blik naast mij en op nog geen 25 meter lag daar een krokodil op de wal zijn middagdutje te doen. Als ik gewild had, had ik er zo naar toe kunnen lopen om hem over z'n bol te aaien. Toch maar niet gedaan en volstaan met fotootjes schieten. Los van de ontmoeting met de krokodil vond ik de hoeveelheid Wildlife in het park niet overweldigend, zodal ik mijn plan om nog een dag te blijven, maar heb laten schieten.
Daarna begon ik langzaam het hooggebergte te verlaten. Het is natuurlijk nog steeds niet vlak, maar de klimmen werden korter en minder steil en de algemene tendens is dalend.
Inmiddels ben ik dus weer in ZA en hier heb ik vandaag in St. Lucia een rustdag ingelasd. Vanmiddag een wandelingetje gemaakt langs een familietje van ongeveer 10 nijlpaarden die deels op het strand en deels in het water lagen.