Belfast Royal Hotel

Gisteren leek het allemaal van een leien dakje te gaan met het vinden van een overnachtingsplekje. Toen ik Belfast binnen fietste werd ik meteen geconfronteerd met borden die verwezen naar de Belfast Dam en de internationale symbolen voor caravan en tent. Na wat boodschappen gedaan te hebben ging ik dus onderweg. Na een kilometer of twee over een asfalt weg (met twee keer dezelfde richtingsborden) ging er een onverharde weg naar rechts met een klein bordje Belfsast Dam. Bij de ingang stond een vervallen portiershuisje en een minder vervallen bord maar tarieven voor caravans, tenten etc. Dus ik ging deze onverjharde weg in de gelukkig redelijk befietsbaar was - met wel een flinke tegenwind. Met elke kilometer steeg mijn wantrouwen. Er was verder geen verkeer, behalve van een enkele zwarte visser, en het werd steeds duidelijker dat de weg bepaald niet frequent bereden werd. Na de nodige kilometers werd ik gepasseerd door een personenauto. Een minuut of tien later kwam de terug en ik besloot 'm aan te houden. De bestuurder vertelde dat hij uit nieuwsgierigheid ook op zoek was naar het caravanpark, waar hij jaren geleden geweest was. Hij was helemaal doorgereden tot de dam en het einde van de weg en hij had geen caravanpark gezien. Volgens hem was het park vroeger op een plek die ik net gepasseerd was. Dus maar weer terug. Nu gelukkig met wind mee. Terug bij het begin van de onverharde weg, bekeek het bord nog eens goed. Het leek toch ouder dan het eruit zag. Het bleek te verwijzen naar een gemeentelijk caravanpark en de tarieven waren niet van deze tijd.
Daarop besloot ik toch maar te proberen om de asfaltweg verder te volgen. Al die richtingsborden stonden er toch niet voor niets. Na wederom enig kilometers - wederom met wind tegen - werd het steeds duidelijker dat ik verzeild raakt in een township. Eerst aan de ene kant van weg, daarna ook aan de andere kant. Uiteindelijk kwam ik bij een kruispunt en hier stond geen richtingsbord meer naar de Belfast Dam. Inmiddels had ik wel wat kriebels in mijn maag. Op het kruispunt stond een redelijk normaal huis met een muur eromheen. Het hek stond open en besloot daar maar even de weg te vragen. De zwarte (hoe zeg je dat anders netjes in ZA?) gaf mij vrij bot te kennen dat hij geen caravanpark kende en dat ik terug moest naar Belfast. Dus uiteindelijk toch maar terug naar Belfast. Daar heb ik in eerste instantie nog geprobeerd een Bed&Breakfest te vinden. Na enige rondvragen kreeg ik een verwijzing. Daar aangekomen hing er een bordje aan het hek "Door omstandigheden vandaag geen accomodatiwe beschikbaar" toen restte er nog maar een ding. Ik was er al verschillende keren langsgereden:het Belfast Royal Hotel. De prijs bleek uitreindelijk nog reuze mee te vallen (R 310,=, ongeveer 25 Euro). En omdat ik toch "duur" aan te doen was heb ik mezelf getracteerd op een drie-gangen maaltijd met drie pilsjes voor R 75,=.
Goed de eerste week zit erop. Nog niet veel wild gezien, als je tenminste de Zuidafrikaanse automobilisten niet meeteld. Ik dacht dat ik al wat meegemaakt had in bijv. Oost-Europa en Manilla. Maar de Zuidafrikaanse automobilisten slaan wat mij betreft tot nu toe alles. Als er geen tegenligger is, willen ze nog wel met een boogje om je heen gaan. Maar o wee als er wel een tegenligger aankomt. Afremmen is er echt niet bij. Ze scheuren gewoon op desnoods een centimeter langs je met een vaart van 120 km (ja, dat mogen hier rijden op wegen waar je in Nederland hoogstens 80 zou mogen rijden). Als het personenauto's zijn tot daaraan toe. Maar als het twee grote trucks zijn die elkaar (natuurlijk) net op het punt waar jij bent passeren. Zorg dan maar dat je op tijd in de berm staat!
De eerste week heb ik voornamelijk langs de snelweg gereden. Daar is de vluchtstrook redelijk veilig als je goed links blijft (ja, we rijden hier links), want ook die vluchtstrook wordt door de langzamere auto's gebruikt om uit te wijken voor de snellere. De laatste twee dagen heb ik op smallere wegen gefietst en gisteren was het bovendien zondag dus het was redelijk relaxed fietsen.
Het landschap waar ik nu doorheen fiets is golvend met regelmatig stevige klimmetjes. Het vreemde is als ik op mijn hoogtemeter kijk. Deze staat op ongeveer 2000 meter. Zeker voor Nederlandse begrippen ben ik dus in de bergen, maar het landschap zit er veeleer heuvelachtig uit. Deze streek heet ook in goed Engels-Nederlandse Highveld.
Het weer is tot nu mooi. Op een matige dag na altijd zon en temperaturen van rond de 25 graden.