toch in Manila

Ondanks de omweg was ik gisteren al in Manila. Toch was het wel een goed idee. Eergisteren was namelijk nog een mooie en rustige fietsroute. Het begon met een vrij lange, maar niet te steile klim langs Mt. Banahaw. Daarna volgde een lange afdaling totdat ik uiteindelijk arriveerde in Santa Cruz.
Gisteren werd het al snel veel drukker. Gelukkig werd daarna de weg ook breder, eerst met een vluchtstrook en later zelfs met een extra rijbaan. Het was daarna flink doorfietsen, maar ook voortdurend goed opblijven letten. Ik moest door een hele reeks plaatsen en de extra rijbaan was daar vaak gecreeerd ten koste van het trottoir, zodat je naast Jeepneys en tricycles ook nog te maken had met voetgangers en spelende kinderen. En vergeet dan niet de forse gaten in de weg die een of andere grapjas gemaakt had. Mede doordat de route wel vrijwel vlak was, schoot ik flink op en om 11 uur was ik Manila zodicht genadert dat ik besloot maar door te fietsen.
Ik had uit mijn reisgids een hotel gekozen, dat niet in een van de echte toeristenwijken lag en dat wreekte zich. Toen ik daar na bijna twee uur worstelen - en dat mag je letterlijk nemen - met het Manilese verkeer eindelijk aankwam, werd ik verwelkomt met de tekst "Close for renovation". Het nadeel van mijn keus was, dat er in mijn reisgids geen alternatieven stonden, die enigzins in de buurt waren. Even dacht ik wat gevonden te hebben. Wat verder was een hotel met de aardige naam "Nice Hotel". Aan de deur hing echter een groot bord met de tekst "Roomrate 170 peso". Toen vermoedde ik al nattigheid, want zo goedkoop kon het niet zijn. Toch maar even naar binnen gegaan. Een drukdoende receptioniste brak mijn vragen onmiddellijk af en duwde mij een kaartje in de hand met een nummer en de tekst "wait till room available". De hal was verder ingericht als een soort coffeeshop en aan aan vier van de tafeltjes zat een stelletje. Toen wist ik genoeg en ben ik maar vertrokken. Drie dagen lang een tarief van 170 peso per uur betalen, werd een beetje te gortig.
Daarna ben ik alsnog een uur lang het Manilese verkeer ingedoken om naar de echte toeristenwijk te fietsen. Daar liep ik nog twee keer tegen vol aan, maar uiteindelijk toch een kamer gevonden. Eerst maar een nachtje geprobeerd en omdat de geluidsoverlast meeviel, vanmorgen meteen voor de resterende 2 dagen betaald.
Vandaag de toeristenattractie van Manila - Intramuros - bezocht en daarna Chinatown.
Verder heb ik nog wat boodschappen gedaan:
o.a. een broek en shirt voor in het vliegtuig, zodat ze me niet wegens onwelriekende kleding weigeren.
Overigens heeft Manila - dat aan een baai gelegen is - een hele mooie boulevard. Gisteren eind van de middag was ik daar naartoe gegaan om de zon onder te zien gaan in de baai. Ik verwachtte daar wel een hoeveelheid terrassen en natuurlijk bier aan te treffen. Nou dat heeft nog heel wat moeite gekost. Er werden op dat moment wel allerlei terrassen opgebouwd, die kennelijk alleen 's avonds in gebruik zijn en met name om te eten. Ik moest bijna de hele boulevard aflopen voordat ik bij een terras kwam dat al in gebruik was en waar ik ook een blikje bier kon kopen. In Nederland zou om de plekken op zo'n mooi gelegen terras gevochten worden, maar ik zat daar alleen onder het genot van een pilsje van de zonsondergang te genieten.
Cuneke, Andre, ik kom vrijdagmorgen thuis.
Gerd