Het eilandhoppen is begonnen

Vandaag was een makkie. Maar een kilometer of 40 en toen was ik in Batangas. De plaats waar ik de ferry (roro = roll on roll off) moest nemen naar Puerto Galera. Zoals te verwachten betekende dat eerst naar de haven om de vertrek te vernemen en daarna weer terug naar het centrum om een uurtje of anderhalf rond te kijken. In Puerto Galera naar het hotelletje dat ik als eerste gekozen had uit mijn reisgids. In mijn reisgids stond 200 peso voor een kamer, ze vroegen 500 peso (voor een kamer van 3 bij 2,5), Toen ik verwees naar mijn reisgids, gaven ze aan dat ik wel af kon dingen. Maar daar had ik geen zin in. Een van de belangrijkste reden dat ik binnen Z.O. Azie voor de Filippijnen had gekozen was juist dat daar niet zo'n afdingcultuur heerst en dat had ik inmiddels ook zo ervaren. Dus een ander hotelletje uit mijn reisgids gezocht. Daar kon ik meteen zien dat de prijzen buiten aangeplakt hingen en overeenkwamen met mijn reisgids. Het hotelletje had tevens een restaurant, waar ik waarschijnlijk straks ga eten. Achterin dat restaurant stond een stamtafel met een zestal Europeanen, waarvan er twee hun arm om een Filippijnse vrouw hadden. Op dat moment werd er net een zwengel aan de bel, die boven de tafel hing, gegeven en werd er een nieuwe voorraad bier aangevoerd. Je kon echt meteen aanvoelen dat de "heren" daar iedere dag zaten. De hele dag niks anders doend dan kletsen en drinken. Ik had meteen de associatie met een boek van Graham Greene (of was het Hemingway) dat ik heel lang geleden gelezen heb.
Puerto Galera is een echte toeristenplaats. Hoewel het plaatsje zelf stelt heel weinig voor, maar in de omgeving schijnen heel veel populaire stranden te zijn. Ik ben bang dat ze mij daar niet zullen zien.
Dankzij een dieet dat met name bestaat uit soep - drie tot vier keer per dag - krijg ik in ieder geval weer een beetje normale hoeveelheid voedsel naar binnen. Slapen lukt nog steeds niet zo best, hoogstens 3 a 4 uurtjes per nacht.
Gerd